Νέα επιτυχημένη αυτόλογη χρήση βλαστοκυττάρων του ομφάλιου λώρου σε βρέφος 3 μηνών με όγκο του νεφρού
Στις 29/3/2011 ανακοινώθηκε από την Jessica Ryen Doyle στην εκπομπή Children’s Health των Fox news.com η επιτυχημένη θεραπεία βρέφους 3 μηνών με κακοήθη όγκο του νεφρού, χρησιμοποιώντας τα δικά της βλαστοκύτταρα του ομφαλίου λώρου που οι γονείς της είχαν φυλάξει κατά τη γέννησή της.
Η Jamie Page και ο σύζυγός της Ben, συζητούσαν το θέμα της φύλαξης του ομφαλικού αίματος του νεογέννητου τόσο συχνά πριν τον τοκετό και τελικά αποφάσισαν ότι αν δεν προχωρούσαν, μπορεί να ήταν η σημαντικότερη πράξη για την οποία θα μετάνιωναν.
« Οι ιατρικές εξελίξεις συμβαίνουν πολύ γρήγορα. Ποιος γνωρίζει αν όταν το παιδί αυτό θα είναι 10, 20 ετών θα το χρειαστεί,» είπε η Page. «είναι μια σημαντική θεραπευτική παρακαταθήκη να έχει κανείς»
Αποδείχτηκε ότι οι Page, που κατοικούν στο Schaumburg, είχαν απόλυτο δίκαιο για την φύλαξη του ομφάλιου αίματος.
Η Page είχε μία φυσιολογική εγκυμοσύνη και η κόρη της, Harlow, γεννήθηκε φαινομενικά υγιής στις 19 Μαρτίου, το 2008. Μετά όμως από διάστημα δύο εβδομάδων, οι Pages παρατήρησαν ότι έκλεγε πολύ και φαινόταν να νιώθει άβολα- και χειροτέρευε.
«Μας είχαν πει πως πιθανότατα ήταν απλώς κολικός, να δοκιμάσουμε διαφορετικούς τρόπους να την βάζουμε να ξαπλώνει,» είπε η Page. « στην αρχή πίστευα πως είχαν δίκιο. Δοκιμάσαμε πολλούς τρόπους αλλά εκείνη έδειχνε να έχει κάποια ενόχληση στην κοιλιά… Δεν μπορούσα όμως να σκεφτώ κάτι»
Όταν η Harlow ήταν μόλις 3 μηνών, η κοιλιά της διογκώθηκε και σταμάτησε να ουρεί. Οι Pages κατέληξαν στα επείγοντα, και οι εξετάσεις αποκάλυψαν τον χειρότερο εφιάλτη των γονιών: μία μάζα στο μέγεθος γκρέιπφρουτ μπλόκαρε τον νεφρό της Harlow. Οι γιατροί αμέσως καθετηρίασαν τον νεφρό και έκαναν βιοψία, η οποία στάλθηκε σε ανεξάρτητους παθολογοανατόμους σε όλη τη χώρα.
« Ήμασταν στο νοσοκομείο για πέντε ή έξι μέρες, περιμένοντας την ανάκτηση της νεφρικής λειτουργίας και μέσα σε δύο μέρες πήραμε τέσσερα παθολογοανατομικά αποτελέσματα- όλα με διαφορετική διάγνωση, αλλά όλα με βάση τον καρκίνο. Όλα ανέφεραν διαφορετικούς τύπους καρκίνων, αλλά σε κάθε περίπτωση όχι κάτι το οποίο είχαν ξαναδεί.»
Δεν υπήρχαν απαντήσεις για τους Pages – οι γιατροί δεν ήξεραν πώς να θεραπεύσουν τον όγκο της Harlow, ή ποια ήταν η πρόγνωση. Μερικοί παιδο-ογκολόγοι στο Chicago αποφάσισαν ότι έμοιαζε με έναν σπάνιο όγκο του εγκεφάλου, και θα έπρεπε να ενεργήσουν παρομοίως – δηλαδή η χημειοθεραπεία φαινόταν το καλύτερο πρωτόκολλο.
«Ήμασταν τόσο φοβισμένοι,» είπε η Page. « Ο μπαμπάς μου έκανε χημειοθεραπεία για καρκίνο του πνεύμονα και τον έκανε πιο άρρωστο παρά τον βοήθησε, δεν θέλαμε να βασανιστεί. Θέλαμε απλά να νιώθει καλά. Οι γιατροί επαναλάμβαναν συνεχώς ότι της είχαν απομείνει από μερικές εβδομάδες ως μερικούς μήνες, μόνο, ζωής.»
Τελικά ήταν η Harlow που αποφάσισε αντί οι γονείς. Το χαμόγελο της, παρά την σοβαρότητα της κατάστασής της, έκανε τους γονείς να σκεφτούν, πως θα μπορούσαν να δώσουν σε αυτό το μικρό κορίτσι την δυνατότητα να παλέψει?
Τότε ήταν που οι Pages ρώτησαν τους γιατρούς της για την μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων. Αλλά οι γιατροί ξαφνιαστήκαν-λίγες οικογένειες έχουν φυλάξει τα βλαστοκύτταρα των παιδιών τους, είπαν, ενώ είναι δύσκολο να βρεθούν συμβατά.
Τότε ήταν που η τύχη άρχισε να χαμογελά στη Harlow Page.
Το μέλλον της ιατρικής
Αφού προηγήθηκαν τρεις κύκλοι χημειοθεραπείας, οι γιατροί αποφάσισαν ότι ο όγκος είχε συρρικνωθεί αρκετά ώστε να επέμβουν και να τον αφαιρέσουν χειρουργικά, όταν όμως μπήκαν στην κοιλιακή χώρα της Harlow, ο όγκος είχε ελαττωθεί τόσο πολύ, που φαινόταν να έχει εξαφανιστεί.
«Διερεύνησαν την κοιλιακή χώρα σκεπτόμενοι ότι ίσως χρειαζόταν υστερεκτομή,» είπε η Page. «Ότι είχε απομείνει στη θέση του όγκου ήταν ουλώδης ιστός. Κάλεσαν και άλλους χειρουργούς για να σιγουρευτούν ότι έψαχναν στο σωστό σημείο. Ήμασταν ενθουσιασμένοι.»
Λόγω της επιθετικότητας του όγκου, η μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων σε δύο χρόνους ήταν θεμιτή – ήταν η καλύτερη εναλλακτική λύση για την Harlow- για να εξασφαλιστεί ότι ο όγκος δεν θα ξαναεμφανιζόταν.
Οι Pages συναντήθηκαν με την μεταμοσχευτική ομάδα του νοσοκομείου, μέλος της οποίας ήταν και ο γιατρός Alexis Baby.
«Ως έχουν τα πράγματα σήμερα, υπάρχει μια καλή πρόγνωση,» είπε ο Baby σχετικά με τη Harlow. Καθώς θα περνά ο καιρός θα γίνονται μεγαλύτερα βήματα προς την βελτίωση της επιβίωσης των ασθενών, χωρίς τον κίνδυνο υποτροπών.»
Οπότε μετά από πέντε μέρες ισχυρής χημειοθεραπείας και μια μέρα ξεκούρασης σε απομονωμένο δωμάτιο, την έβδομη έγινε η χορήγηση των δικών της βλαστοκυττάρων. Η Harlow είχε γίνει 9 μηνών.
Έμεινε 25 ήμερες στην απομόνωση για να μην έρθει σε επαφή με μικρόβια, έφυγε για το σπίτι για δύο βδομάδες και επέστρεψε στο νοσοκομείο για την δεύτερη χορήγηση.
Ήταν εξουθενωτικό για εκείνη αλλά έπαιρνε τα ίδια της τα κύτταρα,» είπε η Page. «Δεν χρειάζονταν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα όπως άλλα παιδιά. Κάποιες οικογένειες ανησυχούσαν και για την απόρριψη του μοσχεύματος από τον οργανισμό των παιδιών τους, επειδή έπαιρναν από ξένο δότη.
Τα βλαστοκύτταρα από το ομφαλικό αίμα συλλέγονται κατά τον τοκετό από τον ομφάλιο λώρο– και το παιδί δεν νιώθει τίποτα, αντίθετα με την λήψη από τον μυελό τον οστών. Οι γονείς στέλνουν τα κύτταρα σε μία τράπεζα φύλαξης βλαστοκυττάρων της επιλογής τους, όπου τα κύτταρα μπορούν να φυλαχθούν επ’ αόριστον.
Αν αισθάνεστε ότι η ιδιωτική φύλαξη βλαστοκυττάρων είναι μία δυσβάστακτα ακριβή επιλογή για εσάς, ο Baby προτρέπει τους γονείς να δωρίσουν τα βλαστοκύτταρα του νεογέννητου παιδιού τους σε κάποια δημόσια τράπεζα, ώστε να διατεθεί σε κάποιον άλλο που μπορεί να το έχει ανάγκη.
«Διαφορετικά, είναι ένα ιατρικό απόβλητο, και απλώς θα πεταχτεί,» σημείωσε ο Baby. « Υπάρχει η δυνατότητα της δωρεάς, αλλά πολύς κόσμος δεν το γνωρίζει, και είναι κρίμα.»
Η επιστήμη έχει δείξει ότι τα βλαστικά κύτταρα είναι πιο έξυπνα από τα συνήθη κύτταρα: μόλις εγχυθούν στο σώμα, τα κύτταρα αυτά μεταναστεύουν στα τραυματισμένα σημεία και αμέσως ξεκινούν την επουλωτική διαδικασία.
Άλλα πλεονεκτήματα της χρήσης βλαστοκυττάρων από το ίδιο το παιδί είναι οτι είναι απόλυτα συμβατά με το ίδιο και δεν υπάρχει ο φόβος της απόρριψης, είναι κύτταρα πολύ μικρής ηλικίας και δεν έχουν εκτεθεί σε χημικούς ή περιβαλλοντικούς παράγοντες, αποθηκεύονται με ασφάλεια και συντηρούνται απεριόριστα είπε ο Baby.
Οι γιατροί ψάχνουν συνεχώς μεθόδους για να διευρύνουν τις θεραπευτικές χρήσεις των βλαστοκυττάρων. Σήμερα εκτός από τους κακοήθεις όγκους χρησιμοποιούνται στη θεραπεία τραυματισμών του εγκεφάλου, στον διαβήτη τύπου Ι, αλλά και στην καρδιολογία. Οι γιατροί πιστεύουν ότι το ομφαλικό αίμα μπορεί να είναι το μέλλον της ιατρικής.
Η Harlow πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο τον Φεβρουάριο του 2009 – σχεδόν ένα χρόνο μετά την γέννηση της. Οι γονείς της έπρεπε κυριολεκτικά να της μάθουν να καταπίνει και να τρώει από την αρχή γιατί για πολύ καιρό είχαν αποκλείσει την στερεά τροφή. Από τον Ιούνιο του 2009 σταμάτησε τη λήψη όλων των φαρμάκων και από τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου είχε φυσιολογικές δραστηριότητες.
Η Harlow δεν έχει καμία μνήμη από την περίοδο που ήταν άρρωστη, και είναι ένα φυσιολογικό 3χρονο κοριτσάκι: της αρέσει να χορεύει, να τραγουδά, να παίζει αι να βλέπει την αγαπημένη της ταινία, «Τα 101 Σκυλιά της Δαλματίας.»
«Θέλω να ενθαρρύνω και άλλους γονείς να φυλάξουν το ομφαλικό αίμα του παιδιού τους,» είπε η Page. « Το λέμε σε όλους τους συγγενείς και φίλους μας ότι είναι η φθηνότερη ασφάλεια ζωής που θα μπορέσουν ποτέ να αγοράσουν, είναι η καλύτερη ευκαιρία για το παιδί σας».