Οι μητέρες φέρουν στο σώμα τους βλαστοκύτταρα από όλα τα παιδιά που έφεραν στον κόσμο
Οι μητέρες εκτός από τις φωτογραφίες των παιδιών τους που μεταφέρουν με τα προσωπικά τους αντικείμενα, σήμερα γνωρίζουμε ότι για δεκαετίες φέρουν στο αίμα τους κύτταρα από όλα τα παιδιά που έφεραν στον κόσμο. Πρόσφατες έρευνες εξετάζουν τη συμμετοχή των κυττάρων αυτών στην αποκατάσταση οξέων καταστάσεων της μητέρας.
Είναι γνωστό ότι οι μητέρες και τα παιδιά τους ανταλλάσσουν μεταξύ τους μικρές ποσότητες αίματος κατά την κύηση και τον τοκετό και σήμερα γνωρίζουμε ότι το 40%-70% των μητέρων μεταφέρουν στο αίμα τους κύτταρα από όλα τα παιδιά τους. Το ίδιο όμως συμβαίνει και με τα παιδιά τα οποία φέρουν κύτταρα από την μητέρα τους, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους μονοωογενείς διδύμους. Την ανακάλυψη αυτή έκαναν επιστήμονες από University Connecticut Health Center και ανακοίνωσε η Διευθύντρια Έρευνας για τα εγκεφαλικά επεισόδια Δρ McCullough. Τα βλαστοκύτταρα των παιδιών που μένουν στο σώμα της μητέρας είναι κάτι περισσότερο από ενθύμιο, αναφέρει η κ. McCullough. Τα πρώτα αποτελέσματα σε πειραματόζωα έδειξαν ότι τα κύτταρα των παιδιών συγκεντρώνονται στην περιοχή της βλάβης για τη διάσωση της μητέρας στις περιπτώσεις εγκεφαλικών επεισοδίων. Τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής ανακοινώθηκαν στο San Diego την περασμένη εβδομάδα στο συνέδριο της American Heart Associations International Stroke Conference. Η Dr McCullough ανακοίνωσε ότι τα βλαστοκύτταρα των παιδιών στο αίμα της μητέρας δρουν σαν πολυδύναμα κύτταρα, τα οποία είναι εξαιρετικά ευέλικτα και μπορούν να μετατραπούν σε άλλα είδη κυττάρων.
Τα βλαστοκύτταρα στον ενήλικα δεν κυκλοφορούν στο αίμα, όπως αυτό συμβαίνει στα παιδιά, αλλά εγκαθίστανται μετά τη γέννηση σε ειδικές θέσεις στο σώμα που ονομάζονται νησίδες και μια από αυτές είναι ο εγκέφαλος. 72 ώρες μετά την εκδήλωση του εγκεφαλικού επεισοδίου στη μητέρα τα βλαστοκύτταρα του παιδιού της συγκεντρώνονται στην περιοχή της βλάβης του εγκεφάλου. Έτσι ανιχνεύονται εργαστηριακά γύρω από το αγγείο που έχει αποφραχθεί από το θρόμβο και έχει ως αποτέλεσμα τη στέρηση της περιοχής του εγκεφάλου που αιματώνεται από το εν λόγο αγγείο από το οξυγόνο.
Τα εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα δεν παραμένουν θεατές στο σημείο της βλάβης, αλλά μετατρέπονται σε ενδοθηλιακά κύτταρα τα οποία δημιουργούν νέα αγγεία για να αποκαταστήσουν τη μεταφορά του οξυγόνου στην περιοχή της βλάβης.
Αυτό το οποίο δεν μπορούν να εξηγήσουν οι επιστήμονες είναι εάν τα βλαστοκύτταρα των παιδιών βρίσκονται στην περιοχή της βλάβης από σύμπτωση ή δρουν σαν πραγματικά βλαστοκύτταρα τα οποία μεταφέρονται από τις νησίδες για να αποκαταστήσουν τη βλάβη.
Σε ανάλογα συμπεράσματα με την εντόπιση βλαστοκυττάρων των παιδιών στον εγκέφαλο των μητέρων, έχουν καταλήξει και άλλοι επιστήμονες οι οποίοι μελετούν την καρδιακή ανεπάρκεια στα πειραματόζωα. Στο μυοκάρδιο των θήλεων πειραματόζωων με καρδιακή ανεπάρκεια βρέθηκαν βλαστοκύτταρα των παιδιών τους, ανακοινώθηκε επίσης στο ίδιο συνέδριο. Ανακοινώθηκε επίσης ότι στο πάγκρεας διαβητικών παιδιών εντοπίστηκαν κύτταρα της μητέρας τα οποία είχαν ως σκοπό την αποκατάσταση ή την διάσωση των β κυττάρων του παγκρέατος που παράγουν την ινσουλίνη.
Τα εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα ως πολυδύναμα κύτταρα έχουν την ιδιότητα να μετατρέπονται σε άλλα είδη κυττάρων ανάλογα με την ανάγκη. Έτσι σε μητέρες που έχουν ηπατική βλάβη αυτά μπορούν να μετατραπούν σε ηπατικά κύτταρα και να εντοπιστούν στο ήπαρ.
Οι επιστήμονες επίσης εξετάζουν το ρόλο αυτών των κυττάρων σε άλλες ασθένειες, όπως τον καρκίνο. Τα εμβρυικά βλαστοκύτταρα παίζουν το ρόλο παρατηρητών και φρουρών για τυχόν εμφάνιση καρκινικών κυττάρων και σε περιπτώσεις που οι μητέρες δεν διατηρούν κύτταρα των παιδιών τους είναι πιο ευαίσθητες στην εμφάνιση καρκίνου.
Ενώ με βάση τα πρόσφατα αποτελέσματα η παρουσία των εμβρυικών βλαστοκυττάρων είναι υποστηρικτική των μητέρων, ερευνάται ο ρόλος τους ως παράγοντες δημιουργίας αυτοανοσίας και εμφάνισης αυτοάνοσων ασθενειών στις μητέρες που φέρουν βλαστοκύτταρα των παιδιών τους. Τέτοιες ασθένειες είναι η θυρεοειδίτιδα, η ρευματοειδής αρθρίτιδα και ο ερυθηματώδης λύκος. Οι ασθένειες αυτές στατιστικά είναι συχνότερες στις γυναίκες και δημιουργούνται από ξαφνική ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος προς τα όργανα του ίδιου του ασθενούς τα οποία αναγνωρίζει ως ξένα. Σε πολλές από τις περιπτώσεις αυτοάνοσων ασθενειών αυτές εμφανίζονται νωρίς μετά τη γέννηση των παιδιών. Είναι πιθανόν η ανάμιξη αίματος της μητέρας και του παιδιού να προκαλεί δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος της μητέρας το οποίο απορυθμίζεται και επιτίθεται στα όργανά της.
Το θετικό των παρατηρήσεων αυτών είναι ότι τα βλαστοκύτταρα του ομφαλοπλακουντιακού αίματος είναι πολυδύναμα και για το λόγο αυτόν μπορούν να συμβάλλουν στην αποκατάσταση πολλών παθολογικών καταστάσεων. Επειδή είναι νεαρής ηλικίας προσωρινά διαφεύγουν του ανοσοποιητικού συστήματος της μητέρας, δεν απορρίπτονται και δρουν σαν βλαστοκύτταρα. Σε κάποια χρονική στιγμή αυτά αναγνωρίζονται από τη μητέρα ως μη απόλυτα συμβατά και τότε αναπτύσσονται μηχανισμοί χρόνιας ενεργοποίησης του ανοσοποιητικού συστήματος που καταλήγουν σε αυτοάνοσα νοσήματα, καταλήγει η κ Κολιάκου.