Έγκριση νέας κλινικής μελέτης με τη χρήση των ΝΚ για τη θεραπεία των επιπλοκών του κορωνοϊού
Πρόσφατα έλαβε έγκριση από τον FDA η χρήση των ΝΚ (Νatural Killers) κυττάρων του ομφαλοπλακουντιακού αίματος στη θεραπεία των αναπνευστικών επιπλοκών του κορωνοϊού. Τα κύτταρα ΝΚ σε αρχέγονη μορφή βρίσκονται άφθονα στο ομφαλοπλακουντιακό αίμα (ΟπΑ) και έχουν χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια για τη θεραπεία του καρκίνου, του μυελώματος, της λευχαιμίας και αυτοάνοσων νοσημάτων, όπως η νόσος του Crohn’s. Η χορήγηση των ΝΚ αναμένεται να ενισχύσει την ανοσολογική απάντηση του ασθενή απέναντι στον κορωνοϊό, αναστέλλοντας τον πολλαπλασιασμό του ιού στο σώμα του ασθενή και περιορίζοντας την διασπορά στην κοινότητα. Τα ΝΚ κύτταρα έχουν ισχυρή φαγοκυτταρική δράση εναντίον κυττάρων που έχουν ενσωματώσει τον κορωνοϊό. Το ΟπΑ περιέχει σημαντικό αριθμό ανώριμων ΝΚ με μεγάλη δυνατότητα κυτταρικού πολλαπλασιασμού. Επειδή είναι νεαρής ηλικίας δεν έχουν ολοκληρώσει ακόμα την πλήρη ανάπτυξη του συστήματος ιστοσυμβατότητας και ως εκ τούτου μπορούν να χορηγούνται και σε μη απόλυτα ιστοσυμβατούς ασθενείς. Στην πρώτη φάση της μελέτης θα χορηγηθούν τα ΝΚ κύτταρα σε 86 ασθενείς και η αξιολόγηση του αποτελέσματος θα είναι άμεση. Τα ΝΚ του ΟπΑ χρονολογικά αποτελούν τη δεύτερη πηγή βλαστοκυττάρων, μετά τα μεσεγχυματικά του ιστού του ομφαλίου λώρου, τα οποία προτάθηκαν σε κλινικές δοκιμές για τη θεραπεία των αναπνευστικών επιπλοκών του κορωνοϊού.
Τα πρώτα αποτελέσματα από τη χρήση των μεσεγχυματικών κυττάρων του ομφαλίου λώρου, αν και χρησιμοποιήθηκαν σε μικρό αριθμό ασθενών, είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά δεδομένου ότι όλοι οι ασθενείς που έλαβαν τα βλαστοκύτταρα επιβίωσαν σε αντίθεση με την ομάδα των μαρτύρων οι οποίοι είτε κατέληξαν είτε είχαν επιδείνωση στο αντίστοιχο χρονικό διάστημα.
Ανακοίνωση του Αμερικανικού Κολλεγίου Μαιευτήρων Γυναικολόγων σχετικά με την μετάδοση του κορωνοϊού από τη μητέρα στο έμβρυο και στο ομφαλικό αίμα
Mάρτιος 13, 2020
Το Αμερικανικό Κολλέγιο Μαιευτήρων Γυναικολόγων σχετικά με τη διαχείριση της διασποράς του κορωνοϊού στις έγκυες και τα έμβρυα ενημερώνει ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι κυοφορούσες μητέρες ανήκουν σε ομάδα υψηλού κινδύνου. Παρ όλα αυτά ο κορωνοϊός δημιουργεί βαρύτερη κλινική εικόνα στις έγκυες σε σχέση με τον ιό της γρίπης και τον SARS-CoV και για το λόγο αυτόν κατατάσσονται στην ομάδα υψηλού κινδύνου. Σχετικά με τη μεταφορά του ιού από νοσούσα μητέρα μέσω του πλακούντα στο έμβρυο, παρά τα λίγα δημοσιευμένα περιστατικά, δεν φαίνεται να συμβαίνει. Συγκεκριμένα εξετάστηκαν 9 επίτοκες ασθενείς η μόλυνση των οποίων επιβεβαιώθηκε με το μοριακό τεστ κα την ακτινογραφία θώρακος και βρέθηκε ότι κανένα έμβρυο δεν είχε μολυνθεί, όπως ούτε και στο ομφαλικό αίμα ανιχνεύτηκε ο κορωνοϊός. Η δημοσίευση αυτή προέρχεται από την Κίνα και την περιοχή της Γιουχάν και δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο έγκριτο περιοδικό Lancet. (Chen H, Guo J, Wang C, Luo F, Yu X, Zhang W, et al. Clinical characteristics and intrauterine vertical transmission potential of COVID-19 infection in nine pregnant women: a retrospective review of medical records. Lancet 2020; DOI: 10.1016/S0140-6736(20)30360-3. Available at: http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0140673620303603. Retrieved Feb 21, 2020).
Σε ότι αφορά το θηλασμό δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι ο ιός μεταφέρεται στο μητρικό γάλα. Επίσης θεωρούνται ασφαλείς και οι αντλίες θηλασμού εφ’ όσον τηρούνται οι κανόνες υγιεινής.
Επιβεβαιώθηκε η θεραπεία ενός δεύτερου ανθρώπου από τον ιό HIV του AIDS με χρήση βλαστοκυττάρων
Επιστήμονες στη Βρετανία – μεταξύ των οποίων δύο ελληνικής καταγωγής- επιβεβαίωσαν, μετά από μακρόχρονη παρακολούθηση, τη θεραπεία ενός δεύτερου ανθρώπου από τον ιό HIV του AIDS, του λεγόμενου “ασθενούς του Λονδίνου”. Η περίπτωση ύφεσης και πιθανής θεραπείας του είχε γίνει γνωστή στο 2019 και τώρα ήλθε η επιβεβαίωση.
Παράλληλα, έγινε η αποκάλυψη της ταυτότητας του έως τώρα ανώνυμου ασθενούς, με συνέντευξη που παρεχώρησε στους “Τάιμς της Νέας Υόρκης”. Πρόκειται για τον 40χρονο Αδάμ Καστιλέχο, ο οποίος έζησε με τον ιό HIV από το 2003. Το 2012 είχε διαγνωσθεί με οξεία μυελογενή λευχαιμία και στη συνέχεια έκανε μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων από δότη του οποίου τα βλαστοκύτταρα διέθεταν δύο αντίγραφα μιας συγκεκριμένης σπάνιας μετάλλαξης, που καθιστά τα λεμφοκύτταρα ανθεκτικά στον ιό.
Ο πρώτος ασθενής που είχε δηλωθεί από τους γιατρούς ότι θεραπεύθηκε από τον HIV το 2011, υπήρξε ο Τίμοθι Μπράουν, γνωστός ως “ασθενής του Βερολίνου”, ο οποίος είχε κάνει παρόμοια θεραπεία με χρήση βλαστοκυττάρων. Η μεταμόσχευση των κυττάρων στους δύο ασθενείς όχι μόνο θεράπευσε τη λευχαιμία, αλλά και τη λοίμωξη από τον HIV.
Η θεραπεία του Μπράουν περιλάμβανε ακτινοθεραπεία όλου του σώματος, δύο γύρους μεταμόσχευσης βλαστικών κυττάρων από δότη φορέα του γονιδίου CCR5Δ32/Δ32 που παρέχει ανθεκτικότητα στον HIV, καθώς και χημειοθεραπεία. Ο Καστιλέχο έκανε μία μόνο μεταμόσχευση και μειωμένης έντασης χημειοθεραπεία, ενώ απέφυγε την ολόσωμη ακτινοθεραπεία.
Νέα τεχνική με βλαστοκύτταρα ανοίγει τον δρόμο για τη θεραπεία του διαβήτη
Τρίτη, 25 Φεβρουαρίου 2020 10:58TORY
Ερευνητές ήταν σε θέση να μετατρέψουν ανθρώπινα βλαστοκύτταρα σε κύτταρα παραγωγής ινσουλίνης και έδειξαν πως είναι δυνατός ο έλεγχος των επιπέδων σακχάρου στο αίμα σε ποντίκια που είχαν τέτοια κύτταρα- με αποτέλεσμα τη «λειτουργική» θεραπεία του διαβήτη για εννιά μήνες.
Τα ευρήματα της σχετικής έρευνας, από ερευνητές του Washington University School of δημοσιεύτηκαν τη Δευτέρα στο Washington University School of Medicine in St. Louis, δημοσιεύτηκαν online στο Nature Biotechnology. «Αυτά τα ποντίκια είχαν πολύ σοβαρό διαβήτη, με επίπεδα σακχάρου στο αίμα άνω των 500 milligrams ανά δέκατο λίτρου στο αίμα- επίπεδα που θα ήταν θανατηφόρα για έναν άνθρωπο- και όταν τους δώσαμε τα κύτταρα που εκκρίνουν ινσουλίνη, μέσα σε δύο εβδομάδες τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα είχαν επιστρέψει στο φυσιολογικό και παρέμειναν έτσι για πολλούς μήνες» δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής, Τζέφρι Μίλμαν, PhD, επίκουρος καθηγητής Ιατρικής και Βιοϊατρικής Μηχανικής στο Washington University.
Χρόνια πριν οι ίδιοι ερευνητές είχαν ανακαλύψει πώς να μετατρέπουν ανθρώπινα βλαστοκύτταρα σε παγκρεατικά βήτα κύτταρα που φτιάχνουν ινσουλίνη. Όταν τέτοια κύτταρα συναντούν το σάκχαρο του αίματος, εκκρίνουν ινσουλίνη. Σε κάθε περίπτωση, η προηγούμενη αυτή δουλειά είχε περιορισμούς και δεν έλεγχε αποτελεσματικά τον διαβήτη στα ποντίκια.
Οι ερευνητές επέδειξαν μια νέα τεχνική η οποία μπορεί να μετατρέπει αποτελεσματικότερα ανθρώπινα βλαστοκύτταρα σε κύτταρα παραγωγής ινσουλίνης, τα οποία είναι πιο αποτελεσματικά στον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα.
«Κοινό πρόβλημα όταν προσπαθείς να μετατρέψεις ένα ανθρώπινο βλαστοκύτταρο σε βήτα κύτταρο που παράγει ινσουλίνη- ή σε νευρώνα, ή σε καρδιακό κύτταρο- είναι πως παράγεις επίσης και άλλα κύτταρα που δεν θέλεις» είπε ο Μίλμαν. «Στην περίπτωση των βήτα βλαστοκυττάρων, μπορεί να αποκτήσουμε άλλα είδη παγκρετικών κυττάρων ή κυττάρων ήπατος».
Τα κύτταρα αυτά δεν βλάπτουν όταν περαστούν σε ένα ποντίκι, αλλά δεν αντιμετωπίζουν τον διαβήτη. «Όσο περισσότερα εκτός στόχου κύτταρα αποκτάς, τόσο λιγότερα θεραπευτικά κύτταρα έχεις» είπε ο ερευνητής. «Χρειάζεσαι περίπου ένα δισεκατομμύριο βήτα κύτταρα για να θεραπεύσεις κάποιον από διαβήτη. Αλλά αν το 1/4 των κυττάρων που φτιάχνεις είναι κύτταρα ήπατος ή άλλα παγκρεατικά κύτταρα, αντί να χρειάζεσαι ένα δισ. κύτταρα, θα χρειάζεσαι 1,25 δισ. κύτταρα. Αυτό κάνει τη θεραπεία της ασθένειας 25% δυσκολότερο».
Χρησιμοποιώντας τη νέα τεχνική, η ομάδα του Μίλμαν διαπίστωσε πως παράγονταν πολύ λιγότερα κύτταρα εκτός στόχου, ενώ τα βήτα κύτταρα που προέκυπταν είχαν βελτιωμένη λειτουργία. Η τεχνική στοχεύει το εσωτερικό «ικρίωμα» των κυττάρων, τον αποκαλούμενο κυτταρικό σκελετό, ο οποίος δίνει σε ένα κύτταρο το σχήμα του και του επιτρέπει να αλληλεπιδρά με το περιβάλλον του, μετατρέποντας φυσικές υποδείξεις σε βιοχημικά σήματα.
«Είναι μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση, θεμελιωδώς διαφορετική...προηγουμένης αναγνωρίζαμε διάφορες πρωτεΐνες και παράγοντες και τα “ψεκάζαμε” στα κύτταρα για να δούμε τι θα συνέβαινε. Καθώς κατανοούμε καλύτερα τα σήματα, ήμασταν σε θέση να κάνουμε αυτή τη διαδικασία λιγότερο τυχαία» σημείωσε ο ερευνητής.
Η κατανόηση αυτής της διαδικασίας επέτρεψε στην ομάδα του Μίλμαν να παράγει περισσότερα βήτα κύτταρα. Η νέα αυτή τεχνική είναι αποτελεσματική ανά βλαστοκύτταρα από πολλαπλές διαφορετικές πηγές, επεκτείνοντας τις δυνατότητες αυτής της τεχνικής στη μελέτη της ασθένειας.
«Ήμασταν σε θέση να παράγουμε περισσότερα βήτα κύτταρα, και αυτά τα κύτταρα λειτουργούσαν καλύτερα στα ποντίκια, κάποια εκ των οποίων παρέμειναν θεραπευμένα για πάνω από έναν χρόνο» είπε ο Μίλμαν.
Φύλαξη βλαστοκυττάρων Biohellenika - Αριθμός Μ.Α.Ε.: 60077/062/Β/06/0031 Γ.Ε.ΜΗ: 58882804000 - Κατασκευή Ιστοσελίδων Hexabit - W3C - Pagespeed