Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι η θεραπεία με βλαστοκύτταρα μπορεί να προσφέρει σημαντική ανακούφιση σε ασθενείς που υποφέρουν από θωρακικό πόνο που δεν ανταποκρίνεται στη θεραπεία. Σε ασθενείς με σοβαρή στηθάγχη, βλαστικά κύτταρα τοποθετήθηκαν με ένεση μέσα στην καρδιά τους. Η θεραπεία, που πραγματοποιείται στο Northwestern University του Σικάγο, μειώνει κατά το ήμισυ τον αριθμό των εξάρσεων της στηθάγχης. Η θεραπεία αυτή είναι σε πρώιμο στάδιο και το δυνητικό όφελος δεν είναι πλήρως γνωστό. Ως παρενέργεια της θεραπείας έχει αναφερθεί η πρόκληση καρδιακής μυϊκής βλάβης σε δύο ασθενείς, ενώ άλλοι ανέφεραν πόνο στο στήθος και στα οστά. Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Circulation Research, πραγματοποιήθηκε σε 167 ασθενείς με ανθεκτική στηθάγχη, η οποία δεν ανταποκρίνονταν σε καμία τυπική θεραπεία. Στους ασθενείς χορηγήθηκαν βλαστοκύτταρα σε χαμηλές ή υψηλές δόσεις ή εικονικές ενέσεις. Ένα χρόνο μετά, οι ασθενείς στην ομάδα χαμηλής δόσης είχαν κατά μέσο όρο 6,3 επεισόδια πόνου την εβδομάδα, σε σύγκριση με 11 την εβδομάδα για αυτούς που έλαβαν την εικονική ένεση. Επίσης το χρονικό διάστημα κατά το οποίο ήταν σε θέση να ανεχτούν την άσκηση, βελτιώθηκε κατά 139 δευτερόλεπτα μετά από έξι μήνες, σε σύγκριση με μια βελτίωση 69 δευτερόλεπτων για την ομάδα της εικονικής χορήγησης. Δεν υπήρχε σημαντικό όφελος από τη λήψη μεγαλύτερης δόσης βλαστικών κυττάρων. Ο επικεφαλής της έρευνας καθηγητής Douglas Losordo δήλωσε: «Η καθαρή διαφορά στην αντοχή στην άσκηση είναι πολύ σημαντική, ιδιαίτερα σε ένα πληθυσμό ασθενών που δέχεται αυστηρούς περιορισμούς λόγω των συμπτωμάτων."
Αυτό μεταφράζεται ως μετάβαση από το να είναι σε θέση να παρακολουθούν τηλεόραση στο να είναι σε θέση να περπατήσουν σε κανονικό ρυθμό ή από το να είναι σε θέση να περπατήσουν αργά, στο να είναι σε θέση να οδηγήσουν ένα ποδήλατο. "Κύτταρα του μυελού των οστών
που χαρακτηρίζονται ως CD34+ μπορούν να δημιουργήσουν νέα αιμοφόρα αγγεία σε πάσχοντα καρδιακό μυ και να βελτιώσουν την αιμάτωσή του. Οι ερευνητές προκάλεσαν διέγερση του μυελού των οστών με αυξητικό παράγοντα, η οποία οδήγησε σε αύξηση των CD34+ τα οποία στη συνέχεια συνέλεξαν. Τα κύτταρα αυτά στη συνέχεια τοποθετηθήκαν με ένεση σε περιοχές του καρδιακού μυός όπου παροχή αίματος ήταν περιορισμένη. Η ερευνητική ομάδα σχεδιάζει να αναπτύξει περαιτέρω την τεχνική σε πιο προχωρημένες μελέτες, 3ης φάσης, εντός του τρέχοντος έτους. Ο καθηγητής Jeremy Pearson, αναπληρωτής Ιατρικός Διευθυντής του Βρετανικού Καρδιολογικού Ιδρύματος, δήλωσε ότι η μελέτη είναι πολλά υποσχόμενη, αλλά προειδοποίησε ότι είναι ακόμη αβέβαιο εάν η θεραπεία παράγει μόνιμο όφελος. Είπε: «Οι μηχανισμοί που εμπλέκονται δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητοί και παραμένει ασαφές πόσο επιτυχημένο και μόνιμο μπορεί να είναι αυτό το είδος της θεραπείας».