espa

Χρήσιμα εργαλεία

Σεμινάρια Γονέων

Επενδύουμε στη ζωή

Συμβουλευτική Ιατρική

Υποστήριξη σε κάθε σας βήμα

 

Υπολογισμός ημερομηνίας τοκετού

Βρείτε την πιθανή ημερομηνία τοκετού

 

Τι πρέπει να γνωρίζω

Μάθετε για τις χρήσεις των βλαστοκυττάρων

 

Ενημερωτικό Υλικό

Μάθετε για τις χρήσεις των βλαστοκυττάρων

 

Κλείστε ραντεβού εδώ

Ενημερωθείτε υπεύθυνα για τα βλαστοκύτταρα

Τα βλαστοκύτταρα από το ομφαλοπλακουντιακό αίμα μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο ίδιο το παιδί;

Ναι. Στις πολιτισμένες χώρες, η αυτόλογη μεταμόσχευση αποτελεί σήμερα την πρώτη επιλογή εφ όσον υπάρχει αυτόλογο μόσχευμα, δηλαδή βλαστοκύτταρα του ίδιου του παιδιού, στις υπόλοιπες χώρες τα ποσοστά των αλλογενών μεταμοσχεύσεων είναι υψηλότερα.

Τα πεπραγμένα 724  μεταμοσχευτικών κέντρων  του έτους 2021  σε 53 χώρες όπως δημοσιεύτηκαν το 2023 από τους Passaweg J at al (2023) αναφέρουν  ότι το 2021 πραγματοποιήθηκαν 47.412 αιμοποιητικές μεταμοσχεύσεις, εκ των οποίων οι 19.806 (42%) ήταν αλλογενείς και οι 27.606 (58%) ήταν αυτόλογες.  Από τις 19.806 αλλογενείς οι 9.553 προέρχονταν από την οικογένεια και οι 10.253 από άγνωστο δότη. Συνολικά το 2021 η οικογένεια συνεισέφερε το   78,37% των μοσχευμάτων  και η δημόσια τράπεζα το  21,6%.  Χρησιμοποιήθηκαν 235 αλλογενή μοσχεύματα ΟπΑ. 

Η Βραζιλία, χώρα στην οποία υπήρξε έντονη αντιπαράθεση των δημοσίων εναντίον των ιδιωτικών τραπεζών ΟΠΑ, συλλέχτηκε ένας τεράστιος αριθμός δημοσίων δειγμάτων  τα οποία οι αιματολόγοι δεν χρησιμοποίησαν ποτέ λόγω αυτής της τακτικής. Με αποτέλεσμα σήμερα να διακοπεί  η συλλογή δημοσίων δειγμάτων και οι δημόσιες τράπεζες για την επιβίωσή τους να έχουν στραφεί στη δημιουργία παραγώγων από το ΟΠΑ.

Ποιοι είναι οι κίνδυνοι της αυτόλογης και ποιοι της αλλογενούς μεταμόσχευσης;

Στην αλλογενή μεταμόσχευση μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει μόσχευμα είτε από άγνωστο δότη, μέσω της δημόσιας τράπεζας, είτε από ιστοσυμβατό αδελφό. Στην περίπτωση που χρησιμοποιηθούν βλαστοκύτταρα από ιστοσυμβατό αδελφό τα ποσοστά επιβίωσης του αδελφού είναι πολύ υψηλότερα και  οι επιπλοκές πολύ λιγότερες. Μεταμοσχεύσεις με βλαστοκύτταρα από άγνωστο δότη εμφανίζουν σε ποσοστό έως  45% φαινόμενα  απόρριψης τα πρώτα πέντε έτη, διότι παρά την εργαστηριακά τεκμηριωμένη  ιστοσυμβατότητα  το μόσχευμα τελικά δεν μπορεί να ενσωματωθεί στο σώμα του ασθενή . Όλοι οι ασθενείς μετά την αλλογενή  μεταμόσχευση συνεχίζουν να παίρνουν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα για την προστασία των μοσχευμάτων από την απόρριψη. Είναι γνωστό ότι τα φάρμακα αυτά προκαλούν σοβαρές παρενέργειες σε πολλά όργανα.  Στις επιπλοκές της αλλογενούς μεταμόσχευσης αναφέρεται η εμφάνιση δερματικών κακοήθων όγκων, αλλά και άλλων όγκων επιθηλιακής  προέλευσης,  υπέρτασης και σακχαρώδους διαβήτη.

Στην αυτόλογη μεταμόσχευση υπάρχει 100% συμβατότητα του ασθενούς με τα βλαστοκύτταρά του και αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο πλεονέκτημα, αλλά συγχρόνως και μειονέκτημα στις θεραπείες των λευχαιμιών.  Ενώ ο κίνδυνος της απόρριψης είναι μηδενικός, εάν διαφύγουν της χημειοθεραπείας-ακτινοβολίας,  η οποία προηγείται  της μεταμόσχευσης, λευχαιμικά κύτταρα και εξακολουθήσουν να κυκλοφορούν στο σώμα του ασθενή, αυτά δεν αναγνωρίζονται ως ξένα κύτταρα και δεν καταστρέφονται  από τα κύτταρα του μοσχεύματος. Για το λόγο αυτό υπάρχει κίνδυνος αναζωπύρωσης της νόσου. Από την άλλη όμως πλευρά όσο πιο επιθετικό είναι ένα αλλογενές μόσχευμα προς τα υπολειπόμενα λευχαιμικά κύτταρα, τόσο είναι μεγαλύτερος ο κίνδυνος της απόρριψης είτε του μοσχεύματος, είτε των οργάνων του ασθενούς.  Το ιδανικό  βέβαια μόσχευμα θα ήταν αυτό που ταυτόχρονα έχει αντιλευχαιμική δράση, αλλά δεν προκαλεί απόρριψη.  Χρειάζεται  μια λεπτή ισορροπία μεταξύ των δύο ανοσοποιητικών συστημάτων, του δότη και του ασθενούς. Για το λόγο αυτόν σήμερα πολλές έρευνες στρέφονται σε μεθόδους  ενίσχυσης της αντιλευχαιμικής δράσης του μοσχεύματος με πολλαπλασιασμό των κυττάρων φυσικών φονέων, (Νatural Κiller Cells) του ομφαλοπλακουντιακού αίματος. Η μέθοδος αυτή  έχει το πλεονέκτημα οτι θα αυξήσει το όριο ηλικίας για τις αλλογενείς μεταμοσχεύσεις και  δεν θα απαιτείται ισχυρή χημειοθεραπεία πριν τη μεταμόσχευση.

Η θεραπεία των συμπαγών κακοήθων όγκων της παιδικής ηλικίας (οστών, νευρικού συστήματος, λεμφωμάτων) γίνεται με τη χρήση κυττάρων του ίδιου του παιδιού. Η ετήσια συχνότητα εμφάνισης καρκίνου σε παιδιά είναι 130 ανά εκατομμύριο, άρα η πιθανότητα να αναπτύξει ένα παιδί λευχαιμία ή καρκίνο μέχρι της ηλικίας των 16 ετών είναι 1/500 και περίπου για ένα από τα τέσσερα παιδιά απαιτείται αιμοποιητική μεταμόσχευση (Smith et al 2002, Principles and Practice of Pediatric Oncology, 4th edition Philadelphia PA Lippincott). Η πιθανότητα χρήσης του μοσχεύματος διπλασιάζεται αν υπολογίσει κανείς και τους συγγενείς εξ αίματος που μπορεί να κάνουν χρήση του μοσχεύματος. Για τη θεραπεία του παιδικού καρκίνου η μελέτη του Al Gratwohl και συν το 2010 έδειξε ότι η οικογένεια βοήθησε στο 98,6% των μεταμοσχεύσεων και η δημόσια τράπεζα στο 1,4%, ενώ για τη θεραπεία των λεμφωμάτων η οικογένεια χορήγησε το 94,3% των μοσχευμάτων.

Το 2007 δημοσιεύτηκε περίπτωση παιδιού ηλικίας 7 ετών με πρόβλημα οξείας λεμφοβλαστικής λευχαιμίας στα τρία του χρόνια, στο οποίο απέτυχε δύο φορές η χημειοθεραπεία και θεραπεύτηκε με τα δικά του βλαστοκύτταρα, τα οποία για προληπτικούς λόγους η οικογένειά του είχε φυλάξει για αυτό κατά τη γέννηση του, [Hayani et al 2007, Pediatrics 119, 296-300]. 

 

Η επιτυχημένες αυτόλογες χρήσεις των αιμοποιητικών βλαστοκυττάρων στη θεραπεία της εγκεφαλικής παράλυσης σε φάσεις κλινικών μελετών  ενισχύει την αποτελεσματικότητα τους. 

 

Φύλαξη βλαστοκυττάρων Biohellenika - Αριθμός Μ.Α.Ε.: 60077/062/Β/06/0031 Γ.Ε.ΜΗ: 58882804000 - Κατασκευή Ιστοσελίδων Hexabit - W3C - Pagespeed