ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Η εταιρεία Βιοτεχνολογίας Biohellenika έχει την τιμή και τη χαρά να σας προσκαλέσει στην Δορυφορική Ομιλία με Θέμα: “Οι νέες δυνατότητες της χρήσης των VSELs του ομφαλοπλακουντιακού αίματος (Very Small Embryonic-Like Stem Cells) στην Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή και στην Αναγεννητική Ιατρική. Μελέτες και προοπτικές”
Ομιλητές:
Δρ. Γεώργιος Κολιάκος, Καθ. Βιοχημείας, Ιατρική Σχολή Α.Π.Θ., Πρόεδρος της Biohellenika
Δρ. Κοκκώνα Κουζή, Καθ. Ιστολογίας-Εμβρυολογίας, Ιατρική Σχολή Α.Π.Θ., Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου της Biohellenika
Η ομιλία θα πραγματοποιηθεί στην Αίθουσα Ι (Banquet) του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών την Κυριακή 3 Ιουνίου 2018 και ώρα 11.30 π.μ., στα πλαίσια του 14ου Πανελληνίου Συνεδρίου Μαιευτικής & Γυναικολογίας.
ΠΡΟΛΕΥΧΑΙΜΙΚΟΙ ΚΛΩΝΟΙ ΣΤΗΝ ΟΞΕΙΑ ΛΕΜΦΟΒΛΑΣΤΙΚΗ ΛΕΥΧΑΙΜΙΑ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ
K ΚΟΥΖΗ-ΚΟΛΙΑΚΟΥ
Από την πλευρά των αιματολόγων έχει δοθεί μεγάλη έμφαση στην παρουσία προλευχαιμικών κλώνων στα παιδιά που αναπτύσσουν οξεία Λεμφοβλαστική Λευχαιμία (ΟΛΛ) και ως εκ τούτου θεωρούν ακατάλληλο το ομφαλοπλακουντιακό αίμα (ΟΠΑ) για αυτόλογη-ιδιωτική φύλαξη. Ο έλεγχος για προλευχαιμικούς κλώνους δεν περιλαμβάνεται στις από του νόμου προβλεπόμενες εξετάσεις για τον ποιοτικό έλεγχο είτε το ΟΠΑ φυλάσσεται ιδιωτικά είτε δημόσια. Προλευχαιμικοί κλώνοι συναντώνται με συχνότητα 5% ή 1 στα 20 παιδιά γεννιούνται με την παρουσία προλευχαιμικών κλώνων στο αίμα τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλα αυτά τα βρέφη θα αναπτύξουν οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία (ΟΛΛ). Οι προλευχαιμικοί κλώνοι καταστρέφονται από το ανοσοποιητικό σύστημα του νεογνού και μόνο το 1% εξ αυτών θα παραμείνει και θα καταλήξει στην εμφάνιση λευχαιμίας. Επίσης είναι άγνωστο αν όλα τα παιδιά με λευχαιμία είχαν τον προλευχαιμικό κλώνο στο ομφαλοπλακουντιακό αίμα. Οι αρχικοί προλευχαιμικοί κλώνοι δημιουργούνται από μεταλλάξεις των φυσιολογικών πρωτοογκογονιδίων τα οποία στη συνέχεια καταστέλλονται, με αποτέλεσμα τη διακοπή της παραγωγής τους, ενώ οι υπάρχοντες απομακρύνονται από το ανοσοποιητικό. Επειδή η παρουσία των προλευχαιμικών κλώνων είναι μικρής σημασίας για την μετέπειτα εμφάνιση λευχαιμίας, για το λόγο αυτόν τα αλλογενή μοσχεύματα δεν ελέγχονται για την πιθανότητα ύπαρξης γενετικής προδιάθεσης για λευχαιμία ως θα όφειλε να γίνεται εάν η πιθανότητα του 1% ήταν σημαντική. Στους ενήλικες καθημερινά ανιχνεύονται σε ποσοστό 30% μεταλλάξεις που προδιαθέτουν σε λευχαιμία και λεμφώματα ενώ η πραγματική συχνότητα νόσου είναι πολύ μικρότερη.
Εάν διαγνωστεί βρέφος με ΟΛΛ και έχει φυλάξει βλαστοκύτταρα στον ιδιωτικό τομέα τότε μπορεί να αποψυχτεί ένα δοκιμαστικό δείγμα και να εξεταστεί για προλευχαιμικούς κλώνους. Στη βιβλιογραφία αναφέρεται επιτυχημένη αυτόλογη μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων ΟΠΑ σε παιδί με ΟΛΛ, ενώ επιτυχημένη αυτόλογη μεταμόσχευση ΟΠΑ έχει γίνε σε παιδί για τη θεραπεία ρετινοβλαστώματος, ο οποίος είναι όγκος με σαφή γενετική προδιάθεση.
Εάν πρόκειται για παιδί μεγαλύτερης ηλικίας δεν χρειάζεται να γίνονται εξετάσεις για προλευχαιμικούς κλώνους, διότι έχει παρέλθει πολύς χρόνος από την γέννηση έως την εμφάνιση της λευχαιμίας, πράγμα ασύνηθες για την εκδήλωση οξείας λευχαιμίας.
Εάν το παιδί έχει δωρίσει το ΟΠΑ του σε δημόσια τράπεζα και εν τω μεταξύ νοσήσει από λευχαιμία τότε επειδή η φύλαξη είναι ανώνυμη δεν μπορεί να εντοπιστεί το δείγμα και να εξεταστεί για προλευχαιμικούς κλώνους. Για το λόγο αυτό σε ποσοστό 5% στις αλλογενείς μεταμοσχεύσεις παρατηρείται εμφάνιση νέας μορφής λευχαιμίας η οποία μεταφέρθηκε μέσω του μοσχεύματος, όπως ανακοινώθηκε το 2010 από τον Τομέα Αιματολογίας του Πανεπιστημίου του Manchester Royal Infirmary της Αγγλίας από τον Daniel Howard Wiseman (Biol Blood Marrow Transplant. 2011 Jun;17(6):771-89. Η εμφάνιση νέας λευχαιμίας στον ασθενή μετά από μεταμόσχευση έχει παρατηρηθεί από το 2000 και πολλές δημοσιεύσεις με ανάλογα περιστατικά αναφέρονται στη βιβλιογραφία.
Στις επιπλοκές της αλλογενούς μεταμόσχευσης αναφέρεται η εμφάνιση δερματικών κακοήθων όγκων, όπως του μελανώματος, λεμφωμάτων, όγκων επιθηλιακής προέλευσης, υπέρτασης και σακχαρώδη διαβήτη.
Μεγαλύτερη προσοχή απαιτείται στις μεταμοσχεύσεις συμπαγών οργάνων, ιδίως όταν ο δότης είναι άγνωστος, και δεδομένου του περιορισμένου χρόνου εξέτασης του οργάνου υπάρχει κίνδυνος μεταφοράς ασθενειών οι οποίες εμφανίζονται μετά τη μεταμόσχευση.
Πρόσφατα ήρθε στο φως της δημοσιότητας η περίπτωση μεταμόσχευσης δύο νεφρών σε δύο ασθενείς οι οποίοι ανέπτυξαν επιθετική μορφή λεμφώματος, επειδή η νόσος δεν ανιχνεύτηκε έγκαιρα στο δότη και μέσω των νεφρών μεταφέρθηκε στους ασθενείς. Λεπτομερέστερη εξέταση μετά το θάνατο του άγνωστου δότη έδειξε οτι αυτός κατέληξε λόγω της επιθετικής μορφής λεμφώματος, το οποίο δεν κατέστη δυνατό να ανιχνευτεί έγκαιρα και να αποφευχθεί η διπλή μεταμόσχευση των νεφρών στους ιστοσυμβατούς ασθενείς. Μετάδοση ηπατίτιδας, ιού HIV, σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια έχουν αναφερθεί και πρόσφατα μεταφορά λύσσας σε πέντε ασθενείς οι οποίοι έλαβαν όργανα από τον ίδιο δότη.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΝΕΑΣ ΛΕΥΧΑΙΜΙΑΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΛΛΟΓΕΝΗ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗ
1. Bone Marrow Transplant. 2014 Jan; 49(1):102-9.
Donor cell-derived leukemia after cord blood transplantation and a review of the literature: differences between cord blood and BM as the transplant source. Shiozaki H et al.
2. Genet Mol Biol. 2012 Dec;35(4):734-6. 2012 Oct 2. Monosomy 7 in donor cell-derived leukemia after bone marrow transplantation for severe aplastic anemia: Report of a new case and review of the literature. Otero L et al.
3. Biol Blood Marrow Transplant. 2011 Jun;17(6):771-89. Donor cell leukemia: a review. Wiseman DH.
4. J Mol Diagn. 2010 Jul;12(4):530-7. Donor cell leukemia in umbilical cord blood transplant patients: a case study and literature review highlighting the importance of molecular engraftment analysis. Crow J1et al.
5. Int J Hematol. 2008 Jul;88(1):111-5. Donor cell leukemia after allogeneic peripheral blood stem cell transplantation: a case report and literature review. Murata M et al.
6. Leuk Lymphoma. 2007 Jan;48(1):25-38.Donor cell leukemia: a critical review.Ruiz-Argüelles GJ et al.
7. Clin Rheumatol. 2007 Jul;26(7):1207-10. Polymyositis complicating donor lymphocyte infusion after stem cell transplantation for relapsed chronic myeloid leukemia: report of a case and review of literature. Liu FC1, Chen CH, Chao TY.
8. Am J Hematol. 2006 Mar;81(3):178-85. Acute myeloid leukemia of donor origin after allogeneic bone marrow transplantation for precursor T-cell acute lymphoblastic leukemia: case report and review of the literature. Reichard KK et al.
9. Int J Hematol. 2005 Jun;81(5):428-32. Successful outcome of mismatched hematopoietic stem cell transplantation from a related donor in an infant with acute lymphoblastic leukemia and 9;11 translocation: case report and review of the literature. Kitazawa J et al..
10. Am J Hematol. 2000 63(1):46-53.Donor cell leukemia: report of a case occurring 11 years after allogeneic bone marrow transplantation and review of the literature. Cooley LD et al.
11. Blood. 2005 Dec 15;106(13):4377-80. First report of donor cell-derived acute leukemia as a complication of umbilical cord blood transplantation. Fraser CJ et al.
Draper , G. J.1991, The Geographical epidemiology of Childhood Leukemia and Non Hodgkin Lymphoma in Great Britain, 1966-1983 (Office of Popoulation Censuses and Surveys, London.
Hiroshi Mori et al 2002. Chromosome translocations and covert leukemic clones are generated during normal fetal development. Proc Nat Acad Scien 99, 12 p 8242-8247.
Blood, 92,3 p810-823.Clinical Significance of MLL-AF4 Fusion Transcript Expression in the Absence of a Cytogenetically Detectable t(4;11)(q21;q23) Chromosomal Translocation Fatih M. Uckun et al
ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ ΜΕΣΩ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗΣ ΟΡΓΑΝΩΝ
1. Exp Hematol Oncol. 2013 Aug 8;2(1):22. Hairy cell leukemia in kidney transplantation: lesson from a rare disorder. Vinante F et al.
2. J Acquir Immune Defic Syndr. 1990;3(1):35-40.HIV-1 and HTLV-I infection in renal transplant recipients.Perez G et al.
3. Blood. 2013 Jun 20;121(25):5098-103. HIV-infected kidney graft recipients managed with an early corticosteroid withdrawal protocol: clinical outcomes and messenger RNA profiles. Muthukumar T et al.
4. JAMA. 2013 Jul 24;310(4):398-407. 10.1001/jama.2013.7986.Raccoon rabies virus variant transmission through solid organ transplantation. Vora NM et al Transplant-Associated Rabies Virus Transmission Investigation Team
5. JAMA. 2013 Jul 24;310(4):378-9. Donor-derived infections with central nervous system pathogens after solid organ transplantation. Kaul DR.
6. Saudi J Kidney Dis Transpl. 2013 Jul;24(4):764-7.Esophageal histoplasmosis in a renal allograft recipient. Sharma LC, et al.
Αξιολόγηση των θεραπευτικών αποτελεσμάτων της χρήσης των μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων του ιστού του ομφαλίου λώρου
Κ. Κολιάκου
Στο τεύχος του Δεκεμβρίου του 2017 του περιοδικού Cytotherapy, ανακοινώθηκε από το Εργαστήριο Βλαστικών Κυττάρων και Κυτταρικής Βιολογίας της Αναπαραγωγής, της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Άγκυρας η ανάλυση των αποτελεσμάτων της χρήσης μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων του ιστού του ομφαλίου λώρου σε 2001 ασθενείς για 53 διαφορετικές παθήσεις. Το Cytotherapy είναι το επίσημο περιοδικό της διεθνούς εταιρείας Κυτταρικών Θεραπειών (International Society for Cellular Therapies-ISCT) του οποίου η ύλη καλύπτεται στο μεγαλύτερο βαθμό από τις χρήσεις των μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων. Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια έχει επενδύσει στην έρευνα για την Υγεία και τα νοσοκομεία της προσελκύουν ασθενείς από όλο τον κόσμο.
Στους 2001 ασθενείς χρησιμοποιήθηκαν τα μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα του ιστού του ομφαλίου λώρου τα οποία οι γονείς είχαν δωρίσει.
Οι ασθένειες στις οποίες χρησιμοποιήθηκαν τα κύτταρα αυτά ήταν νευρολογικές, αιματολογικές, αυτοάνοσες, ηπατικές, καρδιολογικές , ενδοκρινολογικές, μυοσκελετικές, πνευμονολογικές, δερματολογικές και οφθαλμολογικές.
Οι επιστήμονες στη συνέχεια ανέλυσαν τα αποτελέσματα των ανωτέρω χρήσεων όπως αυτά δημοσιεύτηκαν σε 93 μελέτες και κατέληξαν σε χρήσιμα συμπεράσματα τα οποία θα συμβάλλουν στο συντονισμό όλου του ιατρικού δυναμικού, ώστε οι κυτταρικές θεραπείες να γίνονται οργανωμένα, με ασφάλεια και με μεγαλύτερο όφελος για τον ασθενή.
Νευρολογικές παθήσεις: Οι παθήσεις αυτές αφορούν τις περισσότερες χρήσεις στο σύνολο των 2001 ασθενών και περιλαμβάνουν το εγκεφαλικό επεισόδιο, τη σκλήρυνση κατά πλάκας, τον τραυματισμό του νωτιαίου μυελού, την αταξία, τον τραυματισμό περιφερικών νεύρων, την οπτική νευρίτιδα, την ακτινική μυελίτιδα, την εγκεφαλική αιμορραγία, την εγκεφαλική παράλυση, τον τραυματισμό του εγκεφάλου και την ισχαιμική εγκεφαλοπάθεια.
Σε όλες τις ανωτέρω περιπτώσεις παρατηρήθηκε βελτίωση των ασθενών και καμία σοβαρή παρενέργεια που να σχετίζεται με τη χορήγηση των κυττάρων. Το ποσοστό της βελτίωσης των ασθενών ήταν ανάλογο με την βαρύτητα της ασθένειας και το στάδιο στο οποίο έγινε η θεραπεία.
Αιματολογικές ασθένειες: Απλαστική αναιμία, Πρωτοπαθής θρομβοπενία, λευχαιμία, υποστήριξη του μυελού των οστών μετά χημειοθεραπεία, οξεία φάση της νόσου του μοσχεύματος κατά του ξενιστή. Οι περισσότερες περιπτώσεις αφορούν την θεραπεία της οξείας φάσης της νόσου του μοσχεύματος κατά του ξενιστή και την απλαστική αναιμία. Στις περιπτώσεις αυτές τα αποτελέσματα οδήγησαν μερικούς ασθενείς σε πλήρη ίαση και σε άλλους ήταν θεαματικά. Στις λευχαιμίες χορηγούνται σε συνδυασμό με τα αιμοποιητικά βλαστοκύτταρα, αυξάνει η επιβίωση των ασθενών και ελαττώνεται ο κίνδυνος απόρριψης.
Αυτοάνοσες παθήσεις: Συστηματικός Ερυθηματώδης λύκος, αιμορραγική κυστίτιδα, ελκώδης κολίτιδα, μόλυνση με τον ιό HIV 1, ηπατική κίρρωση, πρωτοπαθής χολική κίρρωση και ρευματοειδής αρθρίτιδα. Παρά την βαρύτητα όλων των ανωτέρω αναφερομένων όλοι οι ασθενείς οδηγήθηκαν σε ύφεση, βελτιώθηκε η ποιότητα ζωής τους και ελάττωσαν τη θεραπεία με βιολογικούς παράγοντες που ελάμβαναν συστηματικά. Οι ασθενείς με κίρρωση είχαν τα πτωχότερα εργαστηριακά αποτελέσματα, αν και η πυλαία υπέρταση, ο κνησμός και η αιμορραγική διάθεση έδειξαν βελτίωση. Οι ασθενείς που βρίσκονταν σε φάση αντιρροπούμενης κίρρωσης είχαν καλύτερα αποτελέσματα.
Καρδιακές παθήσεις: Χρόνια ισχαιμική καρδιοπάθεια, οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια. Σε όλους τους ασθενείς παρατηρήθηκε βελτίωση της λειτουργίας της αριστεράς κοιλίας και αύξηση του κλάσματος εξώθησης.
Ενδοκρινολογικά νοσήματα: Τα μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα του ιστού του ομφαλίου λώρου δοκιμάστηκαν σε τρεις μελέτες για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου ΙΙ, μία για το διαβητικό πόδι και δύο για τον διαβήτη τύπου Ι. Πλήρης θεραπεία του διαβητικού ποδιού, βελτίωση των εργαστηριακών δεδομένων των ασθενών με τύπου ΙΙ, όπως και του σωματικού τους βάρους και αύξηση των επιπέδων του C πεπτιδίου.
Στον διαβήτη τύπου Ι παρατηρήθηκε ελάττωση των ημερήσιων αναγκών σε ινσουλίνη, ελάττωση της γλυκοσιλιωμένης αιμοσφαιρίνης, αύξηση των επιπέδων του C πεπτιδίου και κανένα επεισόδιο κέτωσης.
Μυοσκελετικές παθήσεις: Χρησιμοποιήθηκαν στη νόσο Duchenne, Becker, στα υποπεριοστικά κατάγματα, κατάγματα καρπού και αστραγάλου, τενοντίτιδες, θλάσεις των μυών, οστεομυελίτιδες, νέκρωση της κεφαλής του μηριαίου, οστεοαρθρίτιδες.
Στις κληρονομικές παθήσεις Duchenne και Becker στις οποίες τα βλαστοκύτταρα χορηγήθηκαν εντός των μυών, παρατηρήθηκε βελτίωση των ενζύμων, της μυϊκής δύναμης και της ικανότητας προς βάδιση. Στις υπόλοιπες παθήσεις η χρήση των βλαστοκυττάρων απέτρεψε τις χειρουργικές επεμβάσεις σε πολλές περιπτώσεις, όλοι οι ασθενείς παρουσίασαν βελτίωση και χωρίς καμία παρενέργεια.
Πνευμονολογικές παθήσεις: Πνευμονική Ίνωση, πνευμονία, δηλητηρίαση με φυτοφάρμακα. Βελτίωση σε όλες τις ανωτέρω περιπτώσεις
Δερματολογικές παθήσεις: Ψωρίαση και σύνδρομο Steven Johnson μετά από φάρμακα. Η χρήση αυτή αναφέρθηκε μόνο σε μεμονωμένες περιπτώσεις με βελτίωση της εικόνας του δέρματος.
Οφθαλμολογικές παθήσεις: Συγγενή αμαύρωση του οφθαλμού. Tα βλαστοκύτταρα χορηγήθηκαν σε επτά ασθενείς στους οποίους παρατηρήθηκε διεύρυνση του οπτικού πεδίου.
Τα βλαστοκύτταρα στις περισσότερες των περιπτώσεων χορηγήθηκαν ενδοφλέβια και σε λίγες περιπτώσεις τοπικά. Η ενδοφλέβια χορήγηση παγιδεύει ένα μεγάλος μέρος των βλαστοκυττάρων εντός του πνεύμονα, του ήπατος και του σπλήνα τα οποία τελικά δεν καταφέρνουν να φτάσουν στον προορισμό τους. Παρ όλο αυτά και στις θέσεις αυτές εκκρίνουν αυξητικούς και αναπλαστικούς παράγοντες οι οποίοι επιδρούν στους πάσχοντες ιστούς. Η ενδοαρτηριακή χορήγηση έχει καλύτερα αποτελέσματα, η ενδομυϊκή εφαρμόζεται στις παθήσεις των μυών και η επανάληψη των χορηγήσεων έχει καλύτερα αποτελέσματα. Ο συνδυασμός των κυττάρων με βιοϋλικά θα αυξήσει τις χρήσεις και θα βελτιώσει τα αποτελέσματα.
Τα βλαστοκύτταρα χορηγούνται στους ασθενείς χωρίς να εξετάζεται η συμβατότητα τους και αυτό δημιουργεί σκεπτικισμό στις περιπτώσεις όπου υπάρχουν επαναλαμβανόμενες δόσεις. Επειδή με την αποδόμηση των κυττάρων προκύπτουν οργανικά παράγωγα αυτά δεν αποκλείεται να ευαισθητοποιήσουν το ανοσοποιητικό σύστημα και μάλιστα με αυξανόμενο ρυθμό καθώς αυξάνουν οι χορηγήσεις και το θεραπευτικό αποτέλεσμα τελικά να μην είναι το αναμενόμενο. Στις αυτόλογες χρήσεις δεν υπάρχουν αυτά τα προβλήματα.
Συμμετοχή της Biohellenika στο συνέδριο της Διεθνούς Εταιρείας Κυτταρικών θεραπειών (ISCT)
H Biohellenika μετέχει στις εργασίες του συνεδρίου της Διεθνούς Εταιρείας Κυτταρικών θεραπειών (ISCT) που γίνεται στο Μόντρεαλ του Καναδά από 2-5 Μαΐου 2018. Τις εργασίες παρακολουθεί ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας καθηγητής κ Κολιάκος Γεώργιος και παρουσιάζει το θέμα «Κυτταρική θεραπεία του καρκίνου του παχέος εντέρου με τη χρήση κυττάρων που απομονώνονται από το ομφαλοπλακουντιακό αίμα»
Το ομφαλοπλακουντιακό αίμα αποτελεί την πλέον ελπιδοφόρα πηγή κυττάρων προς μεταμόσχευση λόγω της μηδενικής ηλικίας των ληφθέντων κυττάρων που εξασφαλίζει την ανοσολογική ανωριμότητά τους δίνοντας το πλεονέκτημα της αξιοποίησής τους από άλλα μέλη της οικογένειας πέρα από την αυτόλογη χρήση τους από το ίδιο το παιδί. Το ομφαλικό αίμα περιέχει ένα σύνολο πληθυσμών με δυνατότητες εφαρμογής σε ποικίλα θεραπευτικά πρωτόκολλα.
Τα δενδριτικά κύτταρα είναι ένας κυτταρικός πληθυσμός ο οποίος χρησιμοποιείται σε πολλές κλινικές μελέτες για την αντιμετώπιση του καρκίνου με την πλειοψηφία των κλινικών μελετών που βρίσκονται σε εξέλιξη να αφορούν την αντιμετώπιση αιματολογικών κακοηθειών. Αποτελούν τα κύτταρα «εκπαιδευτές» του ανοσοποιητικού μας συστήματος που αναγνωρίζουν οποιοδήποτε ξένο ερέθισμα εισέρχεται στον οργανισμό. Μετά την αναγνώριση «παρουσιάζουν» το ξένο ερέθισμα σε μία επίσης μείζονος σημασίας για την άμυνα του οργανισμού κατηγορία κυττάρων, τα Τ λεμφοκύτταρα των οποίων πλέον ο ρόλος είναι να δράσουν κυτταροτοξικά «καταστρέφοντας» το νέο εισβολέα.
Τα τελευταία χρόνια δενδριτικά και Τ κύτταρα τίθενται υπό επεξεργασία στο εργαστήριο προκειμένου να δημιουργηθούν επαγόμενα όπλα στόχευσης ποικίλων μορφών καρκίνου. Η μορφή αυτής της θεραπευτικής προσέγγισης είναι γνωστή με τον όρο «ανοσοθεραπεία».
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου αποτελεί έναν από τους πιο κοινούς καρκίνους και κύρια αιτία θανάτου παγκοσμίως. Οι μέχρι τώρα κλινικές δοκιμές ανοσοθεραπείας με δενδριτικά κύτταρα είναι ελπιδοφόρες αν και εμπόδια όπως η συνεχής ανοσοκαταστολή από το μικροπεριβάλλον του συγκεκριμένου καρκίνου και ο περιορισμένος αριθμός αυτόλογων δενδριτικών κυττάρων στο περιφερικό αίμα του ασθενή δυσχεραίνουν τις προσπάθειες. Στόχος της εργασίας που παρουσίασε το ερευνητικό τμήμα της BIOHELLENIKA στο διεθνές συνέδριο της International Society for Cellular Therapies (ISCT 2018 Annual Meeting) στο Montreal πριν λίγες ημέρες, ήταν η αξιοποίηση βλαστοκυττάρων ομφολοπλακουντιακού αίματος προς παραγωγή δενδριτικών κυττάρων ικανών να «εκπαιδεύσουν» το ανοσοποιητικό σύστημα στην αντιμετώπιση των πιο κοινών, έναντι του καρκίνου του παχέος εντέρου, αντιγόνων CEA και WT1.
Ελένη Γούναρη
Βιολόγος MSc, Υποψήφια Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Α.Π.Θ.
Τμήμα Έρευνας & Ανάπτυξης (R&D)
Φύλαξη βλαστοκυττάρων Biohellenika - Αριθμός Μ.Α.Ε.: 60077/062/Β/06/0031 Γ.Ε.ΜΗ: 58882804000 - Κατασκευή Ιστοσελίδων Hexabit - W3C - Pagespeed