ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΔΙΑΒΗΤΗ ΜΕ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ
Ανακοινώθηκε στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Διαβητολογικής εταιρείας, η θεραπεία με βλαστοκύτταρα 15 παιδιών με διαβήτη τύπου Ι τα οποία παραμένουν εκτός ινσουλίνης κατά μέσο όρο 1,5 χρόνια μετά τη χορήγηση. Αν και ο αριθμός των ασθενών είναι μικρός, εν τούτοις τα αποτελέσματα είναι ικανοποιητικά και η θεραπεία θα συνεχιστεί με μεγαλύτερο αριθμό. Για τη θεραπεία αυτή χρησιμοποιούνται αιμοποιητικά βλαστοκύτταρα του ίδιου του ασθενούς, τα οποία χορηγούνται ενδοφλέβια μετά από ήπια χημειοθεραπεία. Ο διαβήτης τύπου Ι ανήκει στις αυτοάνοσες ασθένειες και για το λόγο αυτό προηγείται της χορήγησης των βλαστοκυττάρων χημειοθεραπεία για καταστολή του διεγερμένου ανοσοποιητικού συστήματος, το οποίο καταστρέφει τα β κύτταρα του παγκρέατος που παράγουν την ινσουλίνη. Για τις αυτοάνοσες παθήσεις χρησιμοποιούνται βλαστοκύτταρα του ίδιου του ασθενούς. Μια από τις κύριες πηγές βλαστοκυττάρων αποτελεί το ομφαλοπλακουντιακό αίμα, το οποίο παραμένει μέσα στον πλακούντα μετά τη διατομή του ομφαλίου λώρου.
8 ασθενείς παρέμειναν ελεύθεροι ινσουλίνης για 2 χρόνια, ένας για 3,5 χρόνια και οι υπόλοιποι για 1,5 έτος. Η χρήση χημειοθεραπείας προκάλεσε ελάσσονος σημασίας ανεπιθύμητες αντιδράσεις, όπως ναυτία, πυρετό, χαμηλά λευκά και απώλεια των μαλλιών, οι οποίες αποκαταστάθηκαν σε εντός 2-4 εβδομάδων. Η αποτελεσματικότητα της θεραπείας εξαρτάται από το διάστημα που μεσολαβεί από την εκδήλωση του διαβήτη έως την εφαρμογή της θεραπείας, το οποίο δεν πρέπει να υπερβαίνει τον ένα μήνα. Η χρήση κορτιζόνης και η διαβητική οξέωση επίσης αποτελούν αντένδειξη για τη θεραπεία.
Κ ΚΟΛΙΑΚΟΥ
ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΙΑΤΡΙΚΗΣ